Koniugacje

Czasownik - verbum

Czasownik odmienia się przez 

1. liczby-numeri: 

pojedyńcza -singularis, 

mnoga-pluralis 

2. osoby-personae:

singularis	pluralis
ja	my
ty	wy
on, ona, ono	oni, one

3. tryby- modi

tryb oznajmujący indicativus   

tryb przypuszczający coniunctivus  

tryb rozkazujący imperativus   

4. Czasy -tempora 

w języku łacińskim wyróżniamy 6 czasów

w języku łacińskim wyróżniamy 4 koniugacje. O tym do jakiej koniugacji należy czasownik decyduje zakończenie tematyczne.

1.Jeżli temat czasownika kończy się na -a to czasowniki będą się odmieniały wg I koniugacji

2.Jeżeli temat czasownika kończy się na -e to czasowniki będą się odmieniały wg II koniugacji

3.Jeżeli temat czasownika kończy się na -i to czasowniki będą się odmieniały wg IV koniugacji

4.Jeżeli temat czasownika kończy się na spółgłoskę to czasowniki będą się odmieniały wg III koniugacji. W tej koniugacji dla połączenia tematu spółgłoskowego z końcówkami osobowymi musi występować samogłoska łącząca czyli spójka

PRZYKŁADY

koniugacja I

amare, vocare, laudare, soltare

koniugacja II

ridere, moneo, habere

koniugacja IV

punire, finire, 

I koniugacja		II koniugacja		IV koniugacja
laudare - infinitivus		docere - infinitivus		punire - infinitivus
Indicativus Praesentis Activi
singilaris	pluralis	singilaris	pluralis	singilaris	pluralis
laud -  o	lauda - mus	doce - o	doce - mus	puni - o	puni - mus
lauda - s	lauda - tis	doce - s	doce - tis	puni - s	puni - tis
lauda - t	lauda - nt	doce - t	doce - nt	puni - t	puniu - nt
Imperativus - tryb rozkazujące
Lauda!	Laudate!	Doce!	Docete!	Puni!	Punite!